Niedziela. Dzień wyjazdu Zosi na kolonie. Rankiem tego dnia – jak nigdy – wyskakuje wcześnie z łóżka w świetnym nastroju, szykuje śniadanie, jest miła i chętna do pomocy.
Mama: Widzisz, nie mogłabyś być taka chętna i uśmiechnięta w każdą niedzielę rano?
Zosia: Nie mogłabym. Po prostu nie chcę end on a bad note.
Mama: Zosia, dopijam Twoją herbatę.
Zosia: Nieeeee!
Mama: Jak nie?!
Zosia: Taka mała owca.
(jagnię)
Dziewczyny pokazują Mamie zdjęcie, na którym uwagę przykuwa piękna, obita różowym atłasem otomana.
Jednak szybko się okazuje, że powodem pokazania tego zdjęcia nie była otomana, tylko kot.
Zosia (z oburzeniem): Jak to nie zauważyłaś kota?? Bo ty Mamo zwracasz uwagę na przedmioty zamiast na byty :/
Mama: Hej Zosiu i jakie miałaś pytania na próbnym egzaminie z polskiego?
Zosia: Pisalam opowiadanie na temat “W czym mógłby Ci doradzić bohater wybranej lektury gdybyś miał okazję go kiedyś spotkać”.
Mama: O ciekawe, i jakiego bohatera wybrałaś?
Zosia: Lisa z “Małego księcia”.
Mama (coraz bardziej podekscytowana): Ale super! I w czym Ci doradził?
Zosia: A to już zostanie między mną, panią z polskiego i lisem.