Dziewczyny pokazują Mamie zdjęcie, na którym uwagę przykuwa piękna, obita różowym atłasem otomana.
Jednak szybko się okazuje, że powodem pokazania tego zdjęcia nie była otomana, tylko kot.
Zosia (z oburzeniem): Jak to nie zauważyłaś kota?? Bo ty Mamo zwracasz uwagę na przedmioty zamiast na byty :/
Mama: Hej Zosiu i jakie miałaś pytania na próbnym egzaminie z polskiego?
Zosia: Pisalam opowiadanie na temat “W czym mógłby Ci doradzić bohater wybranej lektury gdybyś miał okazję go kiedyś spotkać”.
Mama: O ciekawe, i jakiego bohatera wybrałaś?
Zosia: Lisa z “Małego księcia”.
Mama (coraz bardziej podekscytowana): Ale super! I w czym Ci doradził?
Zosia: A to już zostanie między mną, panią z polskiego i lisem.
Mama (zniecierpliwiona): Zosia, wychodź z łazienki, nie można przez godzinę prać brudnych sznurówek!
Zosia: But I want them to be PERFECTLY CLEAN Moooom…
Mama: Mary, jaką lekturę teraz czytasz?
Mary: “Chłopi”. Ale nie czytam tylko słucham audiobooka.
Mama: Tak? A kto czyta?
Mary: Nie wiem. Jakiś chłop.
Zofia: Mamo, powiem Ci coś. Friends are like baloons. When you stab them, they die.
Mama: Dziewczyny, jutro mam urlop, ma być ładna pogoda, może skoczymy sobie na wycieczkę do Pszczyny do zagrody żubrów?!
Mary: Matka, a po co my mamy żubry oglądać…?
Zosia: Żubra to ja sobie mogę obejrzeć w każdej chwili, wystarczy lodówkę otworzyć.
Rozmawiamy z Zosią o wychowaniu, dorastaniu i przyszłości.
Mama: Ciekawa jestem co Ty kiedyś wyniesiesz z Twojego domu rodzinnego…?
Zosia: Nie wiem… Może meble?! 🙂
Mary (do Zosi przyklejonej do telefonu): Z kim tam znowu romansujesz?
Mama: Oooj, romansidło… 🙂
Zosia: Nieprawda. Nie znam żadnego Romana.
Bartek: Maria, chodź ze mną poćwiczyć jogę!
Mary: A daaaj mi spokój, ja nie ćwiczę żadnych jóg.
Zosia wylała sobie wrzątek na nogę. Rodzina poucza ją, że trzeba było nie wpatrywać się w ekran komórki, to może by się to nie stało.
Zosia: Wiecie co, uwłaczacie mi.