czardybon.net

Maria: Mamo nie powinnaś się gniewać jak Ci mówię prawdę bo to jest
rzadkość żeby dziecko mówiło prawdę. U nas w przedszkolu wszyscy
kłamią paniom.

Mama: Zosiu zaraz zjesz zupkę.

Zosia: Niegłodna jestem. Jestem tego pewna.

Mama /dostrzegła, że Zosia coś podejrzanie przeżuwa/: Zosiu! A co Ty masz w buzi?

Zosia: Miauka.

Mama: Co takiego? Twojego Miauka? Kto to widział, żeby jeść plastikowego kota!

Zosia: Ja widziałam.

Mama /daje Marysi ostatnie instrukcje przed przedszkolem/: Nie gonić,

nie pocić się.

Maria: Przecież ja się nigdy nie kocę.

Babcia /do Zosi/: Zanim wyjdziesz musisz zapiąć guziki, nie uważasz?

Zosia /łaskawym tonem/: Uważam.

Mama: Jesteś moim króliczkiem.

Zosia: Nie jestem klóliczkiem.

Mama: A czym jesteś?

Zosia: Jestem dzieciami. Razem z Marią.

Mama: Zosiu, chcesz pączka?

Zosia: Fuuuj, nie jem bączków.

Mama /do Zosi/: A teraz daj Mamie buziaka za to, że Ci znalazła te klocki.

Zosia /z roztargnieniem, już pochłonięta zabawą/: Dam. Zia chwilkę…

Zosia zamiast spać woła i woła z łóżka: Maaaaamoooo, Maaaamoooo! Powiedzieć! /czyli że chce coś powiedzieć, na pewno ma jakaś niecierpiącą zwłoki informację/

Wreszcie wchodzi Mama /zniecierpliwiona/: Słucham.

Zosia: Nie jestem żabką!

Zosia wchodzi do pokoju i spostrzega Babcie rozpalającą ogień w kominku. Tak naprawdę Babcia kuca przy piecu i zapamiętale dmucha w rurkę skierowaną do paleniska. Wygląda trochę jak jakiś człowiek pierwotny.

Zosia /zdumiona/: A cio to za ziabawa?